ZILVER OMRINGDE OPTREKDAG GRUUN SCHUT

De optrekdag van Antonius en Sint Sebastianus Gilde Gemert had een druk programma, dat al om half acht ’s morgens begon met het kapiteinsontbijt met voor de eerste maal het Sint-Antoniuslied en de eerste vendelgroet voor de kapitein. Dan wordt opgetrokken naar de kerk voor de Gildemis met zelfs die Antoniusliederen, gevolgd door de vendelgroet, die aan de briljanten jubilaris Pieter Penninx tranen in de ogen bezorgde. Deze keer was de bijzonderheid, dat het gilde tot slot nog gezegend werd door pastor Van Lamoen.
Burgemeester en mevrouw Van Zomeren stonden al op het bordes van het gemeentehuis om het gilde te verwelkomen, namen de vendelgroet in ontvangst en keken met zorg naar het standaardpaard, dat bij het ontdoen van het kopstel de benen nam en gelukkig zonder ongelukken weer in handen van de standaardrijder kwam. Het vendelen op het mooie Ridderplein – zonder auto’s – kwam bij iedereen prachtig over.

De burgemeester haalde persoonlijke herinneringen aan twee gildeactiviteiten op en ging uitgebreid op de vier jubilarissen van het gilde in om daarna op gilde en jubilarissen te toasten.
De vier jubilarissen werden voor het gildehuis gehuldigd met een vendelgroet.

Binnen het gildehuis werd besloten vergaderd, zoals de traditie dat wil. Pieter van den Boomen, de zoon van Hans en Maria van den Boomen werd tot nieuwe deken gekozen, Mari van den Elsen bood zijn laatste financiële verslag aan en nam toen na 21 jaar afscheid als bestuurslid-penningmeester. Hans van den Boomen werd in diens plaats benoemd en Fons van Katwijk herbenoemd.

Een uitgebreide huldiging van de vier jubilarissen volgde met als eerste de zilveren jubilaris René de Koning, nieuwe deken in 1989. Hij is 24 jaar vendelier en al weer 3 jaar bestuurslid met de verantwoordelijkheid voor de attributen, die dank zij het grote aantal leden telkens moet worden uitgebreid. Hij voegde zelf daaraan een vendelstok bij, want een nieuwe vendelier heeft zich gemeld. De dank van het gilde werd gegeven in de vorm van
de zilveren antoniusspeld. Harrie van den Elsen draagt al veertig jaar het gildekostuum. Hij werd in 1974 gekozen en natuurlijk moest de ontroering van vader Tutje worden vermeld na zijn verkiezing. Harrie was eerst vaandeldrager, daarna lange jaren luitenant, één jaar kapitein en nu piekendrager. Deze verdienstelijke loopbaan gedurende veertig jaar werd beloon met een zilveren draagschild.
Jan Penninx vier zijn zestig jarig jubileum als gildebroeder. Na zijn dekenschap werd hij vendelier. Hij volgde de voetsporen van ooms en vader, die deze taak ook tot hun huwelijk uitvoerden. In 1980 eindigde het ouderlingschap toen hij zich tot koning schoot. In 1982 werd hij waarnemend voorzitter en volgde in 1984 Antoon Jaspers als zodanig op. Dat bleef hij tot in 2005. Bij zijn aftreden werd hij benoemd tot lid van verdienste. Hij is nog steeds – zij het in iets mindere mate – actief gildebroeder. Zijn beloning was een zilveren schild met robijn.
De 92-jarige Pieter Penninx mag gerust een gildemonument worden genoemd. Hij is een van de weinigen, die z’n langjarig jubileum mag vieren. Hij is een vendelier in hart en nieren. Spreekwoordelijk is zijn enthousiasme als hij maar een vendel ziet. Hij zou er urenlang over kunnen vertellen. Nu nog weet hij de door hem opgerichte vendelgroep te inspireren en adviseert nieuwe “slagen” te leren, welke nog nergens vertoond zijn. Ook na zijn huldiging voerde hij nog het woord en liet blijken van zijn liefde voor vendelier en vendel. Hij werd geëerd met een zilveren schild met saffier.

Aan de Beeksedijk werd Pieter van den Boomen geïnstalleerd. Dat gebeurde voor zijn ouderlijk huis door afgaande en regerende deken en met hulp van twee aardige jongedames die deken Pieter de hoed opzetten en de Goudse pijp met tabak vulden en in de brand staken. Als volwaardige gildebroeder nam hij de hulde in ontvangst van het gilde. Vader Hans zwaaide het vendel voor zoon Pieter. Vlak voor het vertrek werd het eerste drankje gepresenteerd. Daarna begon de terugtocht naar het gildehuis, waarbij verkeersregelaars op de gevaarlijke kruisingen het verkeer regelden. Het was een triomfale tocht, want 26 keer werd gefeliciteerd en getrakteerd. Een traditie welke door buurtbewoners en andere bewoners in ere werd gehouden.

Na de maaltijd vond er een drukbezochte receptie plaats, gevolgd door een gildeavond.