Meer dan twintig jaar schoot de 66-jarige Van Katwijk op de groene vogel, 12 meter hoog in de kogelvanger. Nooit kon hij in meer dan twintig jaren het beslissende schot lossen. Dan legde hij de vogel voor een ander klaar of schoot de schutter voor hem de vogel naar beneden. Maar zondag jl. om tien over half vier was het dan zo ver. Zoon Fons riep hem op voor het 100e schot van de strijd. De spanning onder de schutsboom was toen al hoog opgelopen. Er volgden nog enige blikken naar boven en beraad met de schietmeester. Daarna werd het schot gelost en onder luid gejuich van de vele aanwezigen op Kokse Hoeve vielen de resten van de vogel naar beneden. Hij was koning van het Sint Antonius en Sint Sebastianus Gilde Gemert. Blijheid bij hem, zijn echtgenote Toos, die hij tot koningin koos, zijn gildezoon Fons en voor de kinderen en kleinkinderen. Maar ook de gildebroeders waren blij, omdat ze het hem zo graag gunden.

Inhuldiging
De inhuldiging na het conclaaf, waarin hij en zijn echtgenote Toos “waardig” werden verklaard als koning en koningin, volgde een reeks handelingen vol symboliek, zoals de belofte om het zilver te onderhouden, een zilveren schild te schenken en de erewijn aan te bieden, volgden het omhangen van het koningszilver. De handwassing, waarvoor  kleindochter Anna het water over zijn handen goot, het afleggen van de eed van trouw namens het gilde door zijn en het lopen over de gildevlag. Eerst toen was hij echt koning van het gilde en kon hij aan het werk voor de uitreiking van de drie zilveren kruisen aan respectievelijk  tamboer Joost van Zeeland, lid van verdienste Ben Maas en Johan van de Ligt (Sint-Jorisgilde) en van de dagkoning aan Doré Penninx. Grad Welten, Martien v.d.Eijnde en Judith Maas wonnen de drie horloges.

Begin van een drukke dag
Het programma van het koningsschieten ligt al vele jaren vast. Het begint met een Gildemis in de Kerk, waarin voor het eerst de Braziliaanse Pater Luciano voorging. Dan – en toen scheen nog steeds de zon – werd de Sint-Antoniuskapel in de Deel, welke al in 1564 bestond, bezocht, werd er een kaars aangestoken, gebeden, de kapelbewaarster Mw.v. d.Eijnde, een  “rooie” gildezuster, bedankt voor haar zorgen voor de kapel, een echt voorbeeld van broederschap, een tegenstelling ten opzichte van de verhalen van vroegere vijandschap tussen de beide gilden. Maar na de lunch in de openlucht vluchtten de broeders overal naar toe voor een onverwachte fikse regenbui. Regen, welke de 3 km lange optocht naar Kokse Hoeve het gilde ook nog teisterde.
Op Koks was het gelukkig droog, konden de vendels, gildehoeden en jassen drogen, zodat ze toonbaar waren bij de inhuldiging.
Pater Luciano en Burgemeester Van Diessen losten de bevrijdende schoten en toen kon de strijd om de koningstitel beginnen, waarvoor zich zeven gildebroeders hadden aangemeld. Slechts 70 minuten nam de strijd in beslag en maar 100 schoten.

Optocht naar Gemert
Na het eerbewijs door het zustergilde aan de nieuwe “gruune” koning begon de terugtocht naar het gildehuis, onderbroken door bezoek aan de kermis in het Boerenbondsmuseum en zeer verrassend bij de jarig oud-koningin 1974-1976 en koning 1982-1984 Carla Lindner. Zij had een bloemetje voor de nieuwe koningin, bood de gildebroeders een glaasje “gruune schutslikeur aan” en loste haar belofte in bij haar 40-jarig lidmaatschap voor een geschenk aan het gilde in de vorm van een zogenaamde “hartjes”piek, welke dor de gildemeesters  wordt gedragen.
Jan en Toos van Katwijk werden bij het gildehuis geëerd met een vendelgroet van de eigen broeders. De slotceremonie was het drinken van de koninklijke erewijn.
Een maaltijd deed alle gildebroeders en –zusters goed.
Tot slot volgde nog een drukbezochte receptie, waar familieleden, buurtgenoten, vrienden gelukwensen en geschenken aanboden, het einde van een mooie gildedag.

In de Karte (statuut) van het Sint Antonius en Sint Sebastianus Gilde, waarvan het gilde de versie 1699 kent, maar die waarschijnlijk veel ouder is, staat geschreven: “Zullen die Schut-broeders alle jaar op eenen zekeren dag eenen Vogel  vermogen te schieten om te hebben eenen vrijen koning”.  Om te voldoen aan deze verplichting vindt op zondag 17 juli a.s. het koningschieten plaats op de schutsbomen bij Kokse Hoeve.
Het schieten gebeurde tot het jaar 2014 altijd op kermismaandag plaats. Maar de verplaatsing van de kermis van juli naar september liep de belangstelling van inwoners onder invloed van de weersomstandigheden terug. Vakantie vierende gasten waren er maar nauwelijks meer. Daarom werd besloten terug te keren naar de vroegere kermiszondag in de maand juli. De nostalgische kermis bij het Boerenbondsmuseum bleek een goed voorbeeld., De beide Gemertse  gilden trekken in de morgen met slaande trom op, eerst naar de Sint-Janskerk om traditioneel de dag met een H.Mis te openen.  Traditioneel vindt op de dag van het koningschieten  het bezoek aan de Sint-Antoniuskapel in de Deelplaats. De aankomst daar wordt bekend gemaakt als de koster het klokje luidt. Zoveel mogelijk gildebroeders gaan dan de kapel binnen – de ruimte is immers maar beperkt - , waar gebeden wordt voor het welzijn van gilde en haar leden. Om dat gebed te ondersteunen worden door de gildebroeders een of meer kaarsjes opgestoken. Bij goed weer wordt in de buitenlucht de lunch gebruikt, waarna met spoed naar het gildehuis wordt gereden, gefietst of zelfs gelopen, zodat op tijd kan worden opgetrokken naar Kokse Hoeve, waar om half twee de eerste schietwedstrijd begint. De beide gilden hebben een druk programma deze dag. Er is maar amper tijd is voor een pauze tussen de verschillende programmapunten.

DAGKONING
De inwoners worden op twee manieren bij het schieten betrokken. Allereerst kan men tegen betalen loten kopen om mee te dingen naar een van de drie zilveren kruisen. Een gildebroeder mag deze op zijn gildekostuum dragen, voor een ander is het een bewijs van de schietkunst en wordt wellicht thuis opgehangen om mee te pronken. Daarnaast zijn loten te koop voor de titel van dagkoning. Deze loten worden op het schietterrein verkocht, hetgeen  ook geldt voor de loten om het zilveren kruis, maar dat is een beperkt aantal.

INSTALLATIE
De nieuwe gildekoning wordt, nadat de beide gildebesturen zijn “waardigheid” en die van zijn koningin hebben vastgesteld vóór de schietbomen geïnstalleerd. Hij legt beloften af, krijgt het zilver omgehangen, en mag over de gildevlag lopen nadat hij de handen ten teken van zuiverheid. Handelingen welke vol symboliek zitten.
Vendelgroeten volgen, waarna de optocht naar het centrum begint voor de maaltijd in Gildehuis De Keizer. De drukke dag is om 22.00 uur voorbij. Voor de nieuwe koning wachten twee drukke dagen.

EEN “KATHOLIEKE”DAG VOOR DE GRUNN SCHUT GEMERT

Er wordt de laatste tijd veel geschreven over de katholiciteit van gilden, wat dat  katholiek-zijn nog betekent en wat komt er van terecht. Het Sint Antonius en Sint Sebastianus Gilde uit Gemert is net zo min een “heilig”gilde als vele andere broederschappen. Toch valt het op, dat de Sint-Antoniusviering, de optrekdag en de dag van het koningschieten niet zouden kunnen beginnen zonder een Eucharistieviering. Er ontstaat zelfs ontsteltenis als door of vanwege de kerkelijke bestuurders wijzigingen daarin worden aangebracht. Als er op Sint-Antoniusdag niet genoeg aandacht wordt besteed aan het leven van de heilige en wat dit nog voor de gildebroeders betekent, dan wordt er daarna tijdens de koffietafel over gemord. Als een parochiegeestelijke het bevrijdend schot niet lost bij het koningschieten, dan heerst er ontstemming, want het zijn toch |”heilige “momenten voor het gilde. Niet altijd mag het de gilden verweten worden, dat het katholieke bewustzijn van gilde en gildebroeders vermindert. De kerkelijke overheid  draagt daaraan bewust en soms gedwongen aan bij.
De Mariaverering in het Gemertse kerkdorp Handel wordt beschouwd als de oudste in Brabant. De Duitse Orde, die van 1220 tot 1794 de zeggenschap over Gemert, vestigde zich vanaf het begin tot het jaar 1366 in het kerkdorp. In die tijd moet de Mariaverering zijn ontstaan. Zij bouwden er  tijdens hun verblijf in Handel de eerste kapelkapel. Toen de protestantste legers van de Oranjes grote gebieden van Nederland veroverden en de burgerlijke bestuurders de katholieke eredienst in die gebieden verbodens, werden op veel plaatsen schuurkerken gebouwd of net over de grens van een “vrij” gebied gebouwd. Gemert was een Vrije en Souvereine Grondheerlijkheid van de Duitse Orde, behoorde niet tot het gebied van de Zeven Provinciën. Daarom mocht de eredienst dar worden uitgeoefend.
Via van mond-tot-mond reclame kwamen van overal in Nederland bedevaarten naar Handel. Zelfs uit Rotterdam zijn in die tijd bedevaarten bekend. Ook nu nog komen bedevaarten uit het Peelgebied jaarlijks naar Handel om daar de Maria te vereren. Onder de bedevaartgangers bevinden zich ook dikwijls complete gilden. De bekendste bedevaart is die van Valkenswaard. Deze komt op zaterdag nog te voet naar Handel om op zondag na de Hoogmis weer te voet de weg terug te gaan. Rond 1500 deelnemers vormen de stoet, de bedevaartgangers, die per auto op zondag de Hoogmis bijwonen niet meegerekend.
Ook het dorp Gemert telt het zich tot een eer om jaarlijks op Hemelvaartsdag te voet heen en terug ter bedevaart te gaan, De processie wordt georganiseerd door de plaatselijke O.L.Vrouwebroederschap, die in vol ornaat leiding geeft aan de stoet. Het Sint Antonius en Sint Sebastianus Gilde Gemert, de plaatselijke Harmonie, O.L.Vrouwebruidjes trekken naast parochianen mee. In Handel worden zij door de geestelijkheid en het Sint-Jorisgilde aan de dorpsgrens afgehaald. Ook deze Gemertse bedevaart kent autorijders onder de pelgrims.
Zondag 5 mei jl. was dat weer het geval, nu begunstigd door goed weer, want de Eucharistieviering vindt in de openlucht plaats op het door Gemert geschonken altaar in het processiepark. Het was dit jaar voor het gilde ook een bijzondere dag, waarop men eerst de bedevaart plicht vervulde, maar daarna ook nog present was bij de jubileummis van het gouden echtpaar Henk en Wilhelmien de Koning voor hun dankviering naar de parochiekerk in Gemert begeleidde. Dat vergde wel een aanpassing van het programma. De gildebroeders waren immers niet in de staat om thuis de maaltijd te gebruiken. Gildebroeders Leo van den Elsen, die gewoonlijk voor koffie met cake zorgt na de bedevaartsmis, had zijn aanbod dit keer gewijzigd en uitgebreid, zodat de gildebroeders zich konden sterken met een stevige maaltijdsoep, broodjes met kaas en vlees, en krentenbollen. De koffie bleef op het programma staan. Zo gesterkt werd de terugtocht begonnen. In Gemert zorgde gildelid Ruijs voor het aanvullen van het vochtverlies en bood in zijn bijzondere etablissement in de nabijheid van de kerk een verfrissing aan.

Het gilde kwam op tijd bij het gildehuis aan om nu het gouden paar naar de kerk te begeleiden voor hun dankviering en de tweede opluistering door het gilde van een eucharistieviering. Niemand klaagde daarover, ofschoon deze extra-zondag niet in familiekring kon worden doorgebracht. Als gildebroeder heb je trouw beloofd aan gilde en kerk en trouwens, je moet ook voor je broeder iets over hebben. Voor het paar was het een unicum, dat de priester, die hen op deze zelfde 5 mei-dag trouwde, ook in de dankviering voorging. Het was de broer van de gouden bruid. Diaken Van den Bosch assisteerde daarbij. Hij kent de gildegebruiken, want hij was medeoprichter van het O.L.Vrouwegiide in Veghel en zelfs koning er van. Op verzoek van het bruidspaar werd de gildehulde bi de feestlocatie Kokse Hoeve verzorgd. Daar werd ook het gildecadeau aangeboden. Eerst tegen vijf uur kon men daarna het aangeboden drankje genieten en aanhoorden bruidspaar en genodigden heeft traditionele feestlied van het gemengd gildekoor.
Eerst tegen zessen eindigde de gildeactiviteit van deze dag. Voor de gildebroeders was kenmerkend de algemene uitspraak: gèr gedôn komen nog steeds veel mensen naar dit Mariaoord om haar voorspraak in te roepen voor persoonlijke noden. Zij vindt er troost in verdriet en sterkte voor persoonlijke noden. Uit de omliggende dorpen trekken nog elk jaar processies naar Handel. De bekendste is wel de processie uit Valkenswaard met nog steeds een grote deelname uit die plaats voor den lange voettocht. Ook Gemert houdt die traditie in leven. Daarom trekt op Hemelvaartsdag de Gemertse processie naar Handel. Vijf kilometer heen en terug. De Heilige Mis wordt gevierd in het processiepark.
Het Sint Antonius en Sint Sebastianus Gilde gaat vooraf aan de processie. In Handel wordt  de processie afgehaald door de celebranten en het Sint Jorisgilde. Het is een traditie, welke de beide gilden koesteren. In de laatste vijftig jaar is de processie slechts één keer afgelast wegens zware regenval.

Dit jaar was hemelvaartsdag bijzonder, want het gilde trok niet alleen mee i de processie, maar terug in Gemert moest het al weer klaar staan om het gouden huwelijksfeest van gildebroeder en ouderlingen Henk en Wilhelmien de Koning, het koningspaar uit de jaren 2010 - 2012,  te begeleiden naar de kerk om daar te danken voor dat feit en de vele gunsten in de afgelopen jaren.
Twee kerkelijke vieringen op een dag was voor het gilde bijzonder. Het is gewoon, dat een gildedag met een H.Mis wordt begonnen, maar niet dat in de vroege middag opnieuw wordt opgetrokken voor een kerkelijke dankviering.
Na de H.Mis werd bij de feestzaal Kokse Hoeve het gouden paar geëerd met een vendelgroet. Daarna was er een rustig uurtje met een drankje en een hapje. Toen was tien uur gilde-activiteit voorbij en was er voor de liefhebbers ’s avonds nog de kans om de Meikermis te bezoeken en naar muziek te luisteren. Een drukke dag was het, maar ook een  met gelegenheid om te danken en te vieren.

Diomage is in Gemert een bekend begrip. Het centrum daarvan is de voormalige Pius-X-school aan het Frans Brugske. Daar worden geregeld activiteiten ontplooid voor de meer dan 100 bewoners van diverse huizen in Gemert. De bewoners zijn geestelijk en/of lichamelijk gehandicapt en hebben afhankelijk daarvan meer begeleiding/verzorging nodig. Veel inwoners hebben zich als vrijwilliger gemeld om een bewoner van deze huizen geregeld een of meer dagdelen te begeleiden om hun leven te veraangenamen.
Het Sint Antonius en Sebastianus Gilde Gemert heeft voor een aantal jaren op zich genomen om de bewoners kennis te laten maken met een van de oudste Gemertse verenigingen. Dat gebeurt in de vorm van de palmpasenviering in de Sint-Gerarduskerk. Dat gebeurt afwisselend met het zustergilde Sint Joris. De beide gilden willen op deze wijze uitvoering geven aan de sociale taak, welke van oudsher wordt vervuld. Vroeger was de zorg voor zieken, zeker in tijden van besmettelijke ziekten, een van de hoofdtaken. Maar ook het begraven van overledenen hoorde daarbij. In de legger van het gilde zijn talrijke vermeldingen opgenomen van de medewerking van het gilde bij deze droeve gebeurtenissen.

Nu ziekenverpleging en begrafenissen door beroepskrachten is overgenomen zijn deze taken vervallen. Voor wat de begrafenissen betreft blijft de medewerking van het gilde beperkt tot de eigen leden. Hiervoor geldt een bijzonder ceremonieel.
Ook het bezoek aan de bewoners van het  huidige Ruijschenbergh, voorheen Zorgcentrum Ruijschenbergh vindt het gilde een sociale taak. Dat geldt dus ook voor de bewoners van Diomage.
Zondag 20 maart a.s. vindt weer een Diomageviering plaats en ook deze keer in de Sint-Gerarduskerk. Het groene gilde trekt daarvoor op naar de huisvesting van de bewoners aan het Frans Brugske en gaat de bewoners en hun begeleiders vooraf naar de kerk. Na afloop van de dienst wordt aan de geestelijkheid en de bewoners een vendelgroet gebracht bij de ingang van de kerk.